حجاب از دیدگاه قرآن وائمه (ع)
حجاب از دیدگاه قرآن وائمه (ع)
امیرالمومنین علی علیه السلام فرمود:
روزی من و فاطمه نزد رسول الله (ص)رفتیم. پیامبر سخت می‌گریست.
من گفتم:«پدر و مادرم فدای شما باد؛ چرا گریه میکنید؟!» رسول خدا فرمود:«در شب معراج
زن‌هایی از امت خود را دیدم که در عذاب شدیدی بودند. از دیدن وضع آنها بسیار اندوهگین
شده‌ام.»
فاطمه (علیهاالسلام )عرض کرد:«پدر جان، عمل آن زنان چه بود که به عذاب مبتلا شده بودند؟»
رسول خدا فرمود:«زنی را به موهایش آویخته بود و مغز سرش در آتش می‌جوشید. او در دنیا
موی خود را از مردان نمی پوشانده.
زنی را به زبانش آویخته بودند و آب جوش در حلقش می‌ریختند. او در دنیا شوهرش را اذیت
می‌کرده.
زنی را با پا در تنوری از آتش آویخته بودند. چرا که بدون اجازه شوهر از خانه‌اش بیرون
می‌رفته.
زنی گوشت خودش را می خورد و در زیر پایش آتش برافروخته بودند. او در دنیا خود را برای
مردان زینت می داده است».
خداوند درقرآن که زیباترین و ادب آمیزترین کتابى است که بر بشر ظهور کرده است، با
لطافت و الفاظى زیبا و ادبى، خطاب بسوى زنان ، میفرماید:
"یا اَیُّها النَّبی قُلْ لاَِزْواجِکَ وَ بَناتِکَ وَ نِسأِ المُؤمِنینَ یُدْنین عَلَیْهِنَّ مِن جَلابیبِهنَّ ذلکَ أدنی أنْ یُعرَفْنَ
فَلایُؤَذیْنَ" [1] «ای پیامبر، به همسران و دختران خود و زنان مؤمنان بگو که خویشتن را به
چادر بپوشند که این کار برای آن است که (به عفت و حریت) شناخته شوند تا از تعرض و
جسارت (هوسرانان) آزار نکشند.»
در آیه دیگر هدف از پوشش را پرهیز از تبرج و جلوهگری خانمها معرفی فرموده است، زیرا
خودآرایی و جلوهگری زنان موجب فساد و تباهی جامعه میشود.
"وَ لاتَبَرَّجْنَ تَبَرُّجَ الجاهِلیَِّْ الأولی" [2]
«مانند دوران جاهلیت پیشین خودآرایی و آرایش نکنید.»
درباره همسران پیامبر(ص) دستور داده است که هرگاه از همسران پیامبر متاعی را درخواست
میکنید از پس پرده طلب نمایید. زیرا حجاب برای آن است که دلهای شما و آنان پاکیزه بماند و
این بهتر است. "فَاسْئَلُوهُنَّ مِنْ وَرأِ حِجابٍ ذلِکُمْ أطْهَرُ لِقُلُوبِکُم وَ قُلُوبِهِنَّ" [3]
از این آیات به دست میآید که هدف از حجاب پاکی دلها، جامعه و مصونیت زن و جلوگیری از
کامیابی رایگان مرد از هر زنی است.
سخن در این است که برای رسیدن به این اهداف و ارزشهای مقدس از چه نوع پوششی استفاده
شود.
خداوند متعال در سوره نور آیه 31 خطاب به زنان مؤمن می فرماید که وظیفه دارند زینت هایی
را که معمولا پنهان است، در نزد نامحرمان بپوشانند.
" وَ قُل لِّلْمُؤْمِنَاتِ یَغْضُضْنَ مِنْ أَبْصَارِهِنَّ وَیَحْفَظْنَ فُرُوجَهُنَّ وَلَا یُبْدِینَ زِینَتَهُنَّ إِلَّا مَا ظَهَرَ مِنْهَا
وَلْیَضْرِبْنَ بِخُمُرِهِنَّ عَلَى جُیُوبِهِنَّ وَلَا یُبْدِینَ زِینَتَهُنَّ إِلَّا لِبُعُولَتِهِنَّ أَوْ آبَائِهِنَّ أَوْ آبَاء بُعُولَتِهِنَّ أَوْ أَبْنَائِهِنَّ
أَوْ أَبْنَاء بُعُولَتِهِنَّ أَوْ إِخْوَانِهِنَّ أَوْ بَنِی إِخْوَانِهِنَّ أَوْ بَنِی أَخَوَاتِهِنَّ أَوْ نِسَائِهِنَّ أَوْ مَا مَلَکَتْ أَیْمَانُهُنَّ أَوِ
التَّابِعِینَ غَیْرِ أُوْلِی الْإِرْبَةِ مِنَ الرِّجَالِ أَوِ الطِّفْلِ الَّذِینَ لَمْ یَظْهَرُوا عَلَى عَوْرَاتِ النِّسَاء وَلَا یَضْرِبْنَ
بِأَرْجُلِهِنَّ لِیُعْلَمَ مَا یُخْفِینَ مِن زِینَتِهِنَّ وَتُوبُوا إِلَى اللَّهِ جَمِیعًا أَیُّهَا الْمُؤْمِنُونَ لَعَلَّکُمْ تُفْلِحُونَ "
و به زنان با ایمان بگو دیدگان خود را (از هر نامحرمى) فرو بندند و پاکدامنى ورزند و
زیورهاى خود را آشکار نگردانند مگر آنچه که طبعا از آن پیداست و باید روسرى خود را بر
سینه خویش (فرو) اندازند و زیورهایشان را جز براى شوهرانشان یا پدرانشان یا پدران
شوهرانشان یا پسرانشان یا پسران شوهرانشان یا برادرانشان یا پسران برادرانشان یا پسران
خواهرانشان یا زنان (هم کیش) خود یا کنیزانشان یا خدمتکاران مرد که (از زن) بىنیازند یا
کودکانى که بر عورتهاى زنان وقوف حاصل نکردهاند آشکار نکنند و پاهاى خود را [به گونهاى
به زمین] نکوبند تا آنچه از زینتشان نهفته مىدارند معلوم گردد اى مؤمنان همگى (از مرد و زن)
به درگاه خدا توبه کنید امید که رستگار شوید. [4]
حکم پوشش در مکان هایی که درمعرض دید نامحرم است باید اجرا شود; فرقی نمی کند که
نامحرم در منزل یا غیر منزل باشد; حتّی در مورد افراد نامحرمی که همیشه با انسان ارتباط
دارند، این حکم و امثال آن جاری است.
در مورد حجاب واجب، کافی است که زن به هر وسیله ای که می تواند خود را بپوشاند و لباس
خاصّی شرط نیست; ولی پوشیدن لباس های تنگ و چسبان و همچنین لباس های زینتی اشکال
دارد.