asemankhodam

نماز در متون ادبی و شعر

جملات کوتاه درباره نماز

- « نماز، محکم ترین رشته ی الفت بین بندگان و خداست، و وای برآن کسی که از این پیوند جداست، و حیات و زندگیش از نور این عبادت پربها، بی بهره است.
- نماز، واقعیتی است که خداوند مهربان از باب عشق و محبت از انسان خواسته است، نماز نورانی ترین حکم در شبستان حیات بندگان شایسته الهی است.
- نماز، ریسمان اتصالی است که همه هستی و موجودیت آدمی را به ملکوت پیوند داده، و مانند این رشته پرارزش و منبع فیض، برنامه ای برای ایجاد ارتباط بین بشر و حق مطلق نمی توان یافت.
- نماز، پناه بی پناهان، سنگر دردمندان، گلستان روح افزای عاشقان، چراغ پر فروغ نیمه شب مشتاقان، صفای دل مستان، و سیر و سلوک آگاهان است.
- نماز، برتر از همه عبادات، تجلی تمام واقعیات، منبع برکات، و کلید حل تمام مشکلات، و پاک کننده خطرات و خاطرات از قلب، و نور و روح عارفان و خالصان است.
- نماز، زنده کننده جان، صفا بخش حیات جاودان، روشنی راه رهروان، تکیه گاه سالکان، راز و نیاز عارفان، سرمایه مستمندان، دوای درد بی درمان، شعله ی دل بیداران، نوای قلب بی دلان، دلیل گمراهان، امید امیدواران، مایه ی شادی سحرخیزان، سوز جان سوختگان، حرارت روح افسردگان، مایه ی بقای جان، و دستگیر انسان به موقع خطر و نجات آدمی از شر، و درمان وجود از تمام بدبختی هاست.
- نماز، عمود دین، عصمت یقین، رأس احکام دینی، آیت مبین، نور جبین، زداینده اندوه غمین، برطرف کننده ی شرم شرمگین، علاج کننده ی طوفان روحی سهمگین، دلگرمی دل مسکین، و شادی جان اندوهگین است.
- نماز، مایه ای است که بدون آن کسی لایق بارگاه قرب نیست، و زمینه ای است که بدون آن جلب فیض خاص از پیشگاه با عزت ربوبی برای هیچ کس امکان ندارد.
- نماز، حقیقتی است که کیمیای حیات بدون آن بی سود است، بی خبران از نماز بی خردانند، و محرومان از این مقام اسیر دست شیطانند، ثروتمندان بی نماز تهیدستند، و فقیران با نماز ثروتمندان بزم وجودند.
- نماز، روزنه ای به سوی بهشت، و انسن ناقد آن هیزم جهنم است و میدان زندگی بدون نماز، مانند منطقه ای بدون خورشید، و خانه ای خالی از این حقیقت است. از رحمت خاص حضرت دوست جداست، دلی بی نماز جایگاه کبر و غرور و جان بی نماز، تراکمی از ظلمت ها و پستی هاست.
- نماز، حقیقت بندگی و اصل پایندگی است؛ نبود آن مایه ی شرمندگی، و سستی از آن علت سرافکندگی، و نور آن حرارت بخش زندگی، و فرار از آن ریشه شر و افسردگی، و اجرای آن عین آزادگی، و اتصال به آن رها شدن از بردگی، و وجود آن در میدان حیات عین سازندگی؛ و نمازگزار واقعی بدون شک دور از هر آلودگی است.
- نماز، رهبری به سوی خوبی ها، ظهور دهنده ی درستی ها، نجات دهنده از پستی ها، علاج کننده ی نادرستی ها، شفای مستی ها، و درمان همه ی دردهاست.
- نماز، راهبر و رهبر، وسیله قرب به داور، و نسبت به عبادات دیگر هم چون جوهر، و در دنیا و آخرت ناصر و یاور، و بر تمام خوبی ها مصدر، و واجب بر جمله افراد بشر است.
- نماز، برای زندگی بهترین حاصل، و فاقد آن موجودی ناقابل، و کشتی نشینان حیات را ساحل، و برای راهروان راه بهترین منزل، ودل عشاق حقیقی به آن مایل، و روح در حال پرواز را محمل، وشمع روشنی بخش هر محفل، و بین انسان و عذاب فردا حائل.
- نماز، در فرهنگ الهی ریشه و بنیان، و برای صورت حیات به منزله ی جان، بهترین دستور و حکم قرآن، و امر واجب حضرت سلیمان، و اجرایش بر همه کس سهل و آسان، و نور صفابخش دل با ایمان، و میوه باغ عرفان، برای بندگان عالی ترین احسان، و صحیفه حق را بهترین عنوان، و دردها را درمان و راه انسان به سوی رضوان الله اکبر است.
- نماز، عین هدایت، مغز ولایت، بهترین عنایت، برترین کفایت، محکم ترین وصایت، عالی ترین روایت، ریشه ی درایت، قابل رعایت، از عذاب الهی، هر کس را کفایت، قرآن مجید را شدیدترین آیت، رساننده ی انسان به حقیقت بی نهایت، بر پادارنده اش برای گرفتن فیض الهی قابل.» (1)
- خداوند، ما را به صراط المستقیم انسانیت هدایت فرما و از جهل خود پسندی و ضلالت خود بینی مبرا کن و به محفل انس ارباب عروج روحانی و مقام قدس اصحاب قلوب عرفانی بار ده و حجاب های انانیت ظلمانی و انیت نورانی را از چشم بصیرت ما برافکن تا به معراج حقیقی نماز اهل نیاز واصل گردیم.
- یاد دارم که شبی در کاروان همه شب رفته بودم و سحر در کنار بیشه ای خفته. شوریده ای که در آن سفر همراه ما بود، نعره ای برآورد و راه بیابان گرفت و یک نفس آرام نیافت. چون روز شد، گفتمش آنچه حالت بود.
گفت: بلبلان را دیدم که به نالش درآمده بودند از درخت و کبکان از کوه، و غوکان در آب و بهایم از بیشه؛ اندیشه کردم که مروت نباشد همه در تسبیح و من به غفلت خفته.
دوش مرغی به صبح می نالید
عقل وصبرم ببرد و طاقت هوش
یکی از دوستان مخلص را
مگر آواز من رسید بگوش
گفت باور نداشتم که ترا
بانگ مرغی چنین کند مدهوش
گفتم این شرط آدمیت نیست
مرغ تسبیح گوی و من خاموش
- الهی عادت تو احسان است و عادت ما عصیان، پس ترک مده عادت خود را به تغییر عادت ما عاصیان؛ چه عادت های تو همه پسندیده و قدیم است و سنت های تو همه مرضیه و قویم؛ الهی تویی که معروفی به احسان و موصوفی به عفو و غفران، پس از ما عفو کن به احسان قدیم خود و بر ما ببخشا به من عظیم خود. (2)
ای لطف بی نهایت تو دستگیر ما
انعام تست در دوجهان ناگریز ما
گر واقع است در عمل ما تزلزلی
تو واقفی ز نیت و سر ضمیر ما
دنیا و آخرت ز تو خواهیم کز کرم
نعم الوکیل مایی و نعم النصیر ما
نومید کی شویم ز لطفت که هر سحر
آید ز حضرت تو ندا کای فقیر ما
خوش باش کز برای تو آماده کرده ایم
گنج عطای وافر و اجر کثیر ما
از تو نشان نبود در آن دم که می نوشت
نام تو بر جریده رحمت دبیر ما
آخر همان کنیم که از لطف ما سزد
هان استوار باش به فضل کبیر ما
چون در کمند عشق مقید شدی جنید
رو دولتی شناس که هستی اسیر ما

گوهر مقصود

ارزنده ترین گوهر مقصود نماز است
زیبنده ترین هدیه به معبود نماز است
کوبنده ترین اسلحه ی مکتب توحید
کز ریشه کند خصم تو نابود، نماز است
گفتم به خرد، پایه دین نبوی چیست ؟
فریاد برآورد و بفرمود: نماز است
آن نکته رسول مدنی گفت به سلمان
سری که به توفیق تو افزوده نماز است
فرمود علی شیر خدا ساقی کوثر
در مکتب ما، مقصد و مقصود نماز است
گویند که با فضه چنین فاطمه فرمود
سرچشمه ی لطف و کرم و جود نماز است
در دادگه عدل خدا روز قیامت
از صلح حسن شاهد و مشهود نماز است
از آمدن کرببلا آنچه به عالم
مقصود حسین بن علی بود، نماز است
ای آن که تویی منتظر مهدی موعود
رمزی که نماید فرجش زود، نماز است
آن روز که آید ز پس پرده غیبت
اول هدف مهدی موعود، نماز است
« ژولیده » بگو تا همه خلق بدانند
نزدیکترین راه به معبود نماز است

سر مناجات

تا روی دلت سوی خرابات نباشد
آگاهیت از سر مناجات نباشد
ای زاهد خودبین، به خدا راه نیابی
تا عاشقیت حاصل اوقات نباشد
جز یار نبینی اگر دیده شود باز
رو دیده بجو حاجت اثبات نباشد
عکس رخ جانان نپذیرد دل تنگت
گر سینه ی تو پاک چو مرآت نباشد
دو صیقل اخلاص، بزن لوح درون را
کاین کار - به تزویر به طامات نباشد
جز نامه ی انسان، که ز عشقش شده نامی
کس در خور این فخر و مباهات نباشد